ضرورت تشكيلات

مقدمه انسان، موجودي است سرشار از استعدادها ونيروهاي خلاق، درعين حال، وجودي انسان مجموعه اي است از تمايلات انساني و حيواني هر دو.

روشن است كه آن استعدادها و اين تمايلات (چه انساني و چه حيواني) بايد درجهت صحيح قرار گيرند تا انسان موجودي با رورو مثبت باشد، و اگر وسيله اي براي پرورش استعدادها و جهت دادن به تمايلات مختلف انسان وجود نداشته باشد، چه بسا اين موجود كه خدا او را بهترين مخلوقات ميداند در مسيري قرار گيرد كه نه تنها منطبق با مسير صحيح انسانيت نيست، بلكه با آن درتضاد هم هست.

فلسفه ارسال رسل از سوي خداي تعالي همين است. پيامبران كارشان اين است كه انسان را در مسير حق قرار مي دهند و با شكوفا كردن استعدادهاي او جهت دادن به تمايلاتش به او كمك مي كنند تا همه نيروها و توانش را بر اساسي صحيح و متعادل و متناسب با آفرينش و قوانين الهي بكار گيرد و موجودي باشد قائو به قسط.[1]

در ادامه راه پيامبران كسانيكه مي خواهند انسانها همواره از حداقل توان و استعداد خود حداكثر بهره برداريها را به عمل آورند و نگذارند ذره اي از اين نيروها هدر بروند بايد بدنبال ابزاري باشند كه قدرت شكل دادن به نيروها را داشته باشد و بتواند ازكنار هم قرار دادن قطره ها دريايي پديد آورد زيرا كنده ها اجتماعي بسازد.اين بس نيست كه به استعدادهاي آدمي شكوفائي و به تمايلات انسانها جهت داده شود. بايد استعدادهاي شكوفا شده و تمايلات جهت داده شده را شكل داد و از مجموعه متشكل اين استعدادها ونيروها كه همچون قطره هاي پراكنده هستند و از هر كدام جدا جدا كاري ساخته نيست دريايي بوجود آورد كه دشتهاي تشنه را سيرب مي كند و سيلي پديدار كرد كه خروشان ميرود و همه موانع را از سر راه انسان و تكامل جامعه بشري بر مي دارد.

نقش هر مسلمان آگاه و متعهدي در هر زمان و هر مكاني اينست كه در ادامه راه پيامبران رسالت آنها را به عهده بگيرد و براي هدايت انسانهاي ديگر و تبديل نيروهاي پراكنده آنها به نيرويي قوي و پر توان لحظه اي باز نايستد. بدين ترتيب، هر مسلمان متعهدي بايد جذب تشكيلاتي شود كه قدرت جهت دادن و سازماندهي نيروهاي انساني را دارد و مي تواند به اين رسالت بزرگ عمل كند. و اگر چنين تشكيلاتي وجود نداشته باشد براينگونه افراد است كه در مورد بوجود آوردن آن باشند و اگر وجود دارد ضعيف است بايد با تلاش و كوشش خود آن را تقويت و نارسائيهايش را برطرف سازند. به هر حال، رسالت انساني و الهي هر مسلماني ايجاب ميكند كه همواره با پويايي در پي تحقق اين هدف باشد و روشن است كه وقتي چيزي به عنوان رسالت شناخته شد ذره اي درنگ نسبت به آن جايز نيست.

بدين ترتيب،كارهاي اساسي يك تشكيلات براي پي گيري به هدف عالي پيامبران در رساندن انسان به تكامل معنوي عبارتند از :

1- بالفعل كردن نيروهاي بالقوه

2- جهت دادن به تمايلات انسانها

3- شتاب دادن به نيروهاي راكد و كم و كار

4- جلوگيري ازانحراف و هدر رفتن نيروها

5- شناسائي نيروها و استعدادها

6- تبديل نيروهاي پراكنده و ايستا به نيروئي مجتمع و پويا و پرتحرك

براي اينكه روشن شود چنين بينشي بهيچوجه بريده از قانون طبيعت و آفرينش و حتي تشريع الهي نيست، لازم است ضرورت نظم و تشكيلات را در دو بخش از دو ديدگاه بررسي كنيم :

1- از ديدگاه قانون طبيعت و آفرينش

2- از ديدگاه قرآن و سنت

الف) تشكيل از ديدگاه قانون طبيعت و آفرينش

دريك نگرش ابتدايي، آنچه را كه در درون و برون از كران تا كران گيتي مشاهده مي كنيم، آنچه را كه در سلولها و اتمها و در كهكشانها و ... مي بينيم نظم است و بس.

همه جا حركت است و دوام حركتها وابسته به نظم و حساب و شكلي است كه آن حركتها دارند.

به عنوان مثال بايد اگر يك دانه اتم را در نظر بگيريم حركت الكترونها بدور هسته اتم داراي مداري مشخص و منظم است كه كوچكترين تخلفي از اين مدار بوجود آيد، سقوط الكترون هسته را به دنبال داشته و انفجار اتم حتمي است.

در نظام كهكشان ها اين بحث كاملاً مصداق دارد و در رابطه با سلولها اين قضيه صادق است. اگرسلولي كار خود را انجام ندهد، اگرگلبولي به وظيفه خود عمل نكند، اگر عضوي در مداري كه برايش تعيين شده حركت نكند و نظم حاكم را رعايت ننمايد باعث به هم خوردن تعادل موجود گشته و انهدام را به دنبال خواهد داشت.

به خوبي روشن است كه نظم داشتن يعني تبعيت از يك شكل خاص.

الكتروين شكلي دارد كه بر مبناي همان شكل حركت مي كند، گلبولهاي خود شكلي دارند كه بر مبناي همان شكل و نظم حركت مي كند.

1- لقد ارسلنا رسلنا با لبينات و انزلنا معهم الكتاب والميزان ليقوم الناس بالقسط.... (سوره حدي، آيه 25)