چکيده

روشهای اصل تربيت

چگونه تحسين کنيم

چگونه ناديده بگيريم

چطور تنبيه کنيم

 

مشکلات صبحگاهی

غر غر صبحگاهی

کودکانی که صبحانه نمی خورند

 

مشکلات شبگاهی

کودکانی که هنگام شی راه می روند

کودکانی که دچار وحشت شبانه هستند.

 

مشکلات توالت رفتن

شب ادراری

ناتوانی در کنترل عمل دفع مدفوع

ناتواني در کنترل ادرار در روز

 

مشکلات بهداشتی

بدغذايي

بی اشتهايي

 

مشکلات کودکان با همسالان و خواهران و برادران

مشکلات دوستيابی و نگه داشتن دوستان

تسليم جمع می شوند

 

ترسها:

ترس از تاريکی

ترس از صحبت کردن در جمع

کليد واژه

تجربه های بالينی و آموخته های ساليان دراز , اين باور را در من برانگيخته است که کودک بدون مسأله وجود ندارد. بنابراين يک خانواده خوب بايد بتواند به نحوی شايسته مسائل فرزندان خود را حل کنداين کتاب در اين باره نوشته شده است؛ يعنی به ما کمک می کند که چگونه مسائل فرزندان خود را حل کنيم. از قطر کتاب نترسيد ! بسيار ساده و روان نوشته شده و خواندش طولی نمب کشد. در واقع آنچه شما به آن نياز داريداين است که دوفصل اول را با دقت مطالعه کنيد؛ بقيه مطالب, مجموعه اطلاعاتی الست برای حل و رفع مسائل و مشکلات کودکان از زمان تولد تا 12 سالگی. امروزه نوع تربيت و مدت زمانی که پدران و مادران صرف رسيدگی به مسائل و مشکلات کودکان خود می کنند, آشکارا نسبت به 40 سال قبل فرق کرده است. اين روزها کمتر با بچه هايي برخورد می کنيم که به امان خدا رها شده اند و از نظر تربيتي مورد بی توجهی قرار گرفته اند, برعکس, امروزه قاعده اين است که اوليائ در امر تعليم و تربيت کودکانشان بسيار توجه دارند و همانطور که در اين کتاب توجه می کنيد , مسائل کودکان قابل فهم و قابل درمان نيز است. متأسفانه در تمام دنيا و از جمله در کشور ما , مراجعه به روانپزشک بويژه در مورد کودکان, باعث نگرانی اولياء می شود. اين نگرانی که ديگران درباره ما چه خواهند گفت ,مبادا اين تصور پيش بيايد که بچه ما ديوانه است که به روانپزشک مراجعه می کند, و خلاصه وحشت از اينگونه برچسب های روانی, در همه جا وجود دارد؛ اما شما با خواندن اين کتاب در مي يابيد که بيشتر گرفتاريهای کودکان, بدون مصرف دارو قابل حل و رفع است. نکته مهم ديگر اين که همه پدر و مادر ها بايد اين نکته را باور کنند که می توانند رفتار کودکان و نوع نگرش آنها را عوض کنند و در نهايت به شخصيت آن ها شکل سنجيده ای بدهند. انتقال ارزش هاي يک نسل به نسل ديگر, يک وظيفه اجتماعی و فرهنگی است و هيچ چيز ناسالم تر از اين نيست که کودک بدون اين ارزشها بار بيايد. نکته مهم ديگر نحوة انتقال اين ارزشهاست. زيرا چنانچه با خشونت و بی تفاوتی ارائه شود, کودک آن را پس می زند. من متأسفانه هر روز با چهرة غم زده پدران و مادرانی روبرو می شوم که کودمان آنها گفتار و ارزشهاي آنها را رد کرده اند و مسائلي از اين دست که بچه ما درس نمی خواند؛ بی ادب و خشن است و برای حرف بزرگترها احترامی قائل نيستو نظائر آن , می شنويم. اين گسستگی پيوند ميان نسلها که باعث دوگانگی و اختلاف بين پدر و پسر و مادر و دختر می شود, قابل پيشگيري است و اين کتاب راه حلهای بسيار مفيدی را در اين زمينه پيشنهاد می کندئ.

در پايان از حاصل تلاش های ارزنده آقايان هومن حسينی نيک, شاهين خزعلی و احمد شريف تبريزی دانشجويان سال ششم پزشکی دانشکده علوم پزشکی تهران در ترجمه اين کتاب تشکر می کنم و مطالعه اين کتاب مفيد و ارزنده را علاوه بر پدران و مادران به دانشجويان پزشکی و پرستاری , پزشکان , مددکاران اجتماعی و همه کسانی که به نحوی , با اطفال سرو کاردارند توصيه می کنم.

 

 

 

فهرست

مقدمه 5

روشهای اصل تربيت

چگونه تحسين کنيم 7

چگونه ناديده بگيريم 9

چطور تنبيه کنيم 13

 

مشکلات صبحگاهی

غر غر صبحگاهی 17

کودکانی که صبحانه نمی خورند 19

 

مشکلات شبگاهی

کودکانی که هنگام شی راه می روند 20

کودکانی که دچار وحشت شبانه هستند. 21

 

مشکلات توالت رفتن

شب ادراری 22

ناتوانی در کنترل عمل دفع مدفوع 25

ناتواني در کنترل ادرار در روز 27

 

مشکلات بهداشتی

بدغذايي 29

بی اشتهايي 31

 

مشکلات کودکان با همسالان و خواهران و برادران

مشکلات دوستيابی و نگه داشتن دوستان 34

تسليم جمع می شوند 38

 

ترسها :

ترس از تاريکی 41

ترس از صحبت کردن در جمع 44

 

مقدمه

 

يک خانواده خوب بايد بتواند مشکلات فرزندان خود را به نجو احسن حل کند يعني به ما کمک کند که چگونه مسائل فرزندان خود را حل کنيم.

امروزه نوع تربيت وحدت زمانی که پدران و مادران صرف رسيدگی به مسائل و مشکلات کودکان خود می کنند.

اين روزها کمتر به کودکانی بر می خوريم که به امان خدا رها شده اند و از نظر تربيتی مورد بی توجهی قرار می گيرند.

نکته مهم ديگر آن است که همه پدرها و مادرها باورکنند که می توانند نوع نگرش آن ها را عوض کنند و به شخصيت آنان شکل دهند. پس ما می خواهيم کاری را انجام دهيم که کودکان با کناغر گذاشتن عادات منفی, عادات مثبت و سازنده در خود ايجاد کنند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

روش های اصل تربيت

 

*چگونه تحسين کنيم

برای والدين آسان است که فقط به رفتارهای نادرست کودکان خود توجه کنند و اعمال درست آنها را در نظر نگيرند. برای مثال مايک و ليزا بدون سروصدا در اتاق مشغول بازی هستند و هيچ کس بخاطر آنکه بسيار دوستانه اسباب بازي ها را تقسيم می کنند, آنها را تحسين نمی کند. اما چند دقيقه بعد که بين بچه ها دعوا مي شود, پدر عصبانی شده سرآنها داد مي کشد.

والدين آنچنان در تعليم و مراقبت از فرزندانشان غرق هستند که وقتی عمل خوبی از آنها سر مي زند, آن را به سادگی بديهي تلقی می کنند؛ اما وقتی اشکالی در رفتار آنها رخ می دهد, همة اشتباهاتشان را به رخشان می کشند. درنتيجه کودکان در توری از انتقاد به دام مي افتند.

انتقاد همراه با کمی ستايش, نتايج بهتری به بار مي آورد. کودک شما می خواهد که به اوتوجه کنيد و می خواهد اين توجه را از هر طريقي که میتواند, به دست آورد. اگر ديدگاه شما منفی باشد, او ازراههای منفی به هدف خود می رسد. اگر شما روی نکات مثبت تمرکز کنيد, درمقابل رفتارهای خوب بيشتری دريافت خواهيد کرد؛ زيرا در اين حالت کودک با رفتارهای مثبت خود, سعی در جلب توجه شما خواهد داشت.

به تشويق و تحسين کودکانتان عادت نداريد, ممکن است انجام آن برای اولين بار دشوار باشد. اما هر چه بيشتر آن را انجام دهيد, برايتان طبيعي تر و آسان تر خواهد شد. شما به زودی در مي يابيد که تعريف وتمجيد تأثير قدرتمندی دارد که فقط شماری از آن می تواند يک رفتار جديد را شکل دهد و با مقداری کمتر, تغيير ايجاد شده را حفظ کند.

بعضي پدر و مادرها از وابسته شدن کودمان خود به تحسين, نگرانند. در مورد مورد کودکی که بسيار کم مورد توجه والدين قرار مي گيرد و يا هميشه در کانون توجه آنها بوده است , نوع نادرستی از ستايش می تواند به چنين مشکلی(وابستگی) بينجامد, ولی ما به تجربه دريافته ايم که بيشتر کودکان, مابين دو وضعيت ذکر شده قرار دارند و در نتيجه, همان تحسين مختصر می تواند معجزه کند.

اگر در هنگام تحسين کردن راهنمايي های زير را بکار ببنديد, به زودی خواهيد ديد که اين کار به عنوان يک روش تربيتي و انضباطی بسيار مؤثر است.

رفتار کودک را تحسين کنيد نه شخصيت او را

وقتی والدين به خاطر مشکلاتی که در مواجهه با رفتار کودک خود دارند, با ما مشورت می کنند, اغلب آنقدر درمانده اند که حتی نکتة مثبتی هم برای گفتن ندارند. آنها شخصيت کودک را با کلماتی نظي: لجباز, تنبل و خودخواه توصيف می کنند. اين يک حلقه معيوب است و راهی به جايي نمی برد. تغيير دادن شخصيت به مراتب از تغيير دادن رفتار مشکل تر است. وقتی برای تغيير دادن رفتار کودک تلاش مي کنيد, احتمال موفقيت شما بيشتر است.

به چه نگوييد, «چه دختر خوبی». زيرا اين جمله بدين معناست که هدف, عبارتست از خوب بودن در تمام اوقات؛ مسلم است که اين انتظار غيرممکن است . به جای آن می توانيد «من از طرز حرف زدنت با مايکل خوشم آمد». گفتن عبارت «پسر خوب» يا «دختر خوب» نمی تواند احساس مشخصی را به کودک القاء کند؛ مگر آنکه بتواند آن را با رفتارهای خويش ارتباط دهد؛ زيرا تصور هر کس از خود, برپاية تصويري که از اعمالش دارد, استوار است.

مؤثرترين راه برای آموزش رفتار خوب, شکل دادن رفتار با تحسطن است. اين روش تربيتي, بايد به طور مداوم مورد استفاده قرار گيرد تا رضايت شما را از رفتارهای جديد فرزندتان نشان دهد.

هر پيشرفتی را تحسين کنيد

مراقب باشيد تا به رفتارهای خوب کودکتان توجه کرده, آنها را تحصين کنيد و بدين وسيله قدمی کوچک در جهت تربيت کودک برداريد. اگر به فرزند خردسالتان گفته ايد که بايد اسباب بازيهايش ر پس از بازي کردن با آنها مرتب کند ولی او قبلاً هيچگاه اين کار را انجام نداده است, پيشرفت های کوچک او را نيز ستايش کنيد. برای نمونه, دفعه اول به خاطر برداشتن يکی از اسباب بازيهااز کف اتاق و گذاشتن آن در کمد(درحالی که سه يا چهارتاي ديگر را رها کرده است) از کودکتان تعريف کنيد و به او آفرين بگوييد: «چه کار خوبی کردی که کاميونت رو توی کمد اسباب بازی ها گذاشتی. بگذار کمکت کنم تا بقيه رو هم جمع کنی». دفعة بعد به خاطر جمع کردن دوقطعه از اسباب بازيهايش از او تعريف کنيد و همين طور ادامه دهيدد تا رفتار کودک اصلاح شود.